Women's land

Women's land (soms geschreven als womyn's land) is een Engelse term voor een commune of woongemeenschap van meest lesbische vrouwen, waar contact met mannen wordt vermeden.^[1] Het zijn agrarische communes op het platteland, waar vrouwen een grote persoonlijke vrijheid combineren met een leven volgens gedeelde waarden en ideologie.^[2][1] Er moeten vele honderden gesticht zijn, vooral in de Verenigde Staten, maar ook in onder meer Canada, Europa, Australië en Nieuw-Zeeland.^[3]

Het fenomeen steunt op het radicaal- en het lesbisch feminisme, die beide stellen dat de door mannen georganiseerde en gedomineerde samenleving fundamenteel slecht is voor vrouwen. Men vindt dat vrouwen alleen tot bevrijding en bloei kunnen komen door zich daarvan in meer of mindere mate af te wenden.^[4] De communes zijn een radicale uiting van dat gedachtegoed en ze ontstonden begin jaren zeventig. Er werd gestreefd naar zelfvoorzieningslandbouw, vaak op ecologische en/of biodynamische wijze,^[5] maar andere mogelijkheden om geld te verdienen waren er beperkt.^[6] De communes werden met elkaar en met andere lesbische gemeenschappen verbonden door een gedeelde ideologie, tijdschriften, netwerken van activisten en door rondreizende vrouwen.^[7][1] De mate waarin maatschappelijke afzondering ook betekende dat men al het mannelijke weerde, varieerde naar plaats en tijd.^[8] Zeker in de beginjaren waren er nogal wat communes waar gestreefd werd naar een zo goed als penisvrije omgeving.^[8][1]

Na een tijd van bloei volgde vanaf midden jaren tachtig een neergaande trend, met in de loop van de jaren negentig een klein herstel. Het werden meer woongemeenschappen dan communes en de structuren minder anarchistisch. Ook ontstonden er nieuwe woon- en organisatievormen. In elk geval in 2018 bestonden er nog enkele tientallen gemeenschappen, maar van een echt collectivistische commune is doorgaans geen sprake meer. Door een gebrek aan vers bloed, dat samenhangt met een sterk verminderd belang van de achterliggende ideologieën, hadden die vooral een oudere bevolking.^[9]

Het Nederlandse collectief Lesbian Nation speelde eind jaren zeventig met de gedachte een eiland te kopen om daar een 'vrouwenland' te vestigen, maar kon dit niet verwezenlijken.^[10]

1. ↑ ^{a b c d} (en) Ariel Levy, Lesbian Nation. The New Yorker (22 februari 2009). Geraadpleegd op 20 augustus 2022.
2. ↑ Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam Siegel
3. ↑ (en) Rachel Savage, Evolve or die: the stark choice facing America's 'women's lands'. Thomson Reuters (15 oktober 2019). Geraadpleegd op 18 augustus 2022.
4. ↑ (en) Chelsea Nicole Del Rio (2016). “That Women Could Matter”: Building Lesbian Feminism in California, 1955-1982 (dissertatie). University of Michigan. Geraadpleegd op 29 oktober 2022.
5. ↑ (en) Eleanor Medhurst, Cottagecore Lesbians and the Landdyke Legacy. dressingdykes.com (blog) (28 augustus 2020). Geraadpleegd op 20 augustus 2022.
6. ↑ Anahita, Hoofdstuk 1, inleiding.
7. ↑ Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam LeeIntro
8. ↑ ^{a b} Citefout: Onjuist label <ref>; er is geen tekst opgegeven voor referenties met de naam JenningsIntro
9. ↑ (en) Sarah Kershaw, My Sister’s Keeper. The New York Times (30 januari 2009). Gearchiveerd op 3 februari 2009. Geraadpleegd op 6 september 2022.
10. ↑ Vilan van de Loo (2005). De vrouw beslist. De tweede feministische golf in Nederland. Inmerc, pp. 133-135. ISBN 9066115440.